Ημέρα μνήμης η σημερινή, μια ακόμα μέρα από την ιστορίας μας που μας κάνει να σκεφτούμε ότι σαν λαός έχουμε πέραση πολλά και δύσκολα. Μια μέρα που πρέπει να μας κάνει όλους μας να σκεφτούμε, όλους αυτούς τους φοιτητές και τον απλό κόσμο που βρέθηκε σαν και σήμερα πριν 38 χρόνια στο πολυτεχνείο. Όλους αυτούς που δεν δείλιασαν μπροστά στα τανκς και τα όπλα της χούντας. Αλλά έμειναν εκεί αγωνιζόμενη για δημοκρατία και ελευθερία, ελευθερία στην έκφραση στην άποψη στον λόγο. Μια ελευθερία που στην Ελλάδα υπήρχε από την αρχαιότητα και στην περίοδο της χούντας είχε καταπατηθεί. Είχε καταπατηθεί γιατί σε κανένα καθεστώς δεν αρέσει οι πολλοί να έχουν άποψη και λόγο. Πάλεψαν λοιπό και δίνοντας ακόμα και την ζωή τους τα κατάφεραν. Τα κατάφεραν γιατί είχαν πιστεύω και ιδανικά. Πάλευαν για μια ιδέα που δεν ήταν μονό για το δικό τους καλό αλλά για το καλό ολόκληρης της Ελλάδας.
Πέρασαν λοιπόν τα χρόνια και φτάσαμε να καταπατάμε εμείς την δημοκρατία, χωρίς να έχουμε ανάγκη από κανένα καθεστώς, γιατί μάλλον δεν καταλάβαμε ότι στης δημοκρατίες εκτός από δικαιώματα έχουμε και υποχρεώσεις. Φτάσαμε να κινδυνεύουμε να γυρίσουμε πίσω από την αντίδραση μας σε ότι και αν γίνετε όταν αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα μας ενώ δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα ότι μας συμφέρει άσχετα αν αυτό είναι καλό η κακό για τον τόπο μας. Χάσαμε την έννοια της ιεραρχίας δεν υπολογίζουμε κανέναν και τίποτα. Ξεχάσαμε τι σημαίνει δημοκρατία αφού δεν σεβόμαστε τα δικαιώματα των γύρων μας αλλά θέλουμε να είναι ένταξη με τις υποχρεώσεις τους.
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν όλους αυτούς που πάλεψαν για να ζούμε ελεύθεροι εμείς και ας τους τιμούμε καθημερινά. Με τις πράξεις μας γιατί ένα λουλούδι η ένα στεφάνι μονό δεν φτάνει. Πάμε λοιπόν να κάνουμε μια ολική επαναφορά στην δημοκρατία στα πιστεύω και τις ιδέες μας. Πάμε τώρα που οι περιστάσεις είναι και πάλι δύσκολες να αποδείξουμε ότι μπορούμε και δεν είμαστε ένας λαός αναξιοπαθούντων αλλά ένας λαός σαν όλους τους άλλους, που προσπαθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου